Hendaye naar een veldje voor Hotel Lizuniaga

Het is altijd wat vochtig in het Baskenland en dat merken mijn trailrunners. Mijn voeten zien witjes en geribbeld als ik eindelijk klaar met wandelen ben. 

Tussendoor leidt de route (tot dan de GR10) door een plaatsje op grens van Frankrijk en Spanje waar veel winkels en restaurants zijn, maar verder niets. De vraag naar het begin van het bestaan dringt me op: waren de restaurants er eerder en kwamen toen de bezoekers, of stonden er al consumenten te trappelen voordat de zaken gevestigd werden?

De HRP eindigt vandaag bij Hotel-restaurant Lizuniaga, dat helemaal gesloten is. Met nog 2 Amerikaanse stellen kampeer ik op een mooi veldje voor het gebouw. Water is te krijgen uit een kraan aan de overkant van de straat. Verder kruipen er 5 teken over me heen, die al lang de gelegenheid hadden zich in me te nestelen. Volgens een Amerikaanse houden ze van wandelen, ik hou het op luiheid. Het vergt nog wat inspanning ze plat te drukken.